Wspomnij, synu, że za życia otrzymałeś swoje dobra, a Łazarz przeciwnie, niedolę; teraz on tu doznaje pociechy, a ty męki cierpisz.
16 MARCA 2017
Czwartek
Dzisiejsze czytania: Jr 17,5-10; Ps 1,1-4.6; Łk 8,15; Łk 16,19-31
(Łk 16,19-31) - kliknij link aby przeczytać.
Kiedy przeczyta się przypowieść o bogaczu i Łazarzu bez głębokiego zrozumienia, można dojść do błędnego wniosku, że bogactwo, pieniądze, pozycja, sława to coś złego. To złe rozumienie. Bogacz nie poszedł przecież do piekła, bo był obrzydliwie bogaty, ale dlatego, że jego dobra materialne przesłoniły mu cały świat. Nie dostrzegał on żebraka, który leżał u jego bram i przymierał głodem. Zatem problemem bezimiennego bogacza nie jest jego majątek, ale brak miłosierdzia. Jezus wielokrotnie podkreślał w swoim nauczaniu, że miłość jest fundamentalnym przykazaniem. Twój status materialny, pozycja społeczna, atrakcyjność fizyczna czy inteligencja nie zaprowadzą Cię do zbawienia... ale nie są też prostą drogą do potępienia. Bóg osądzi nas na wyłącznie na podstawie naszej miłości, naszego miłosierdzia.
Owszem w przypadku Łazarza jego trudne położenie życiowe, było ścieżką wiodącą do zbawienia, bo mimo swojego trudnego położenia, był oddany Bogu. Bogacz polegał wyłącznie na swoim majątku. Ważne było dla niego to, co tu i teraz. W Ewangelii przeczytamy: dzień w dzień świetnie się bawił. Z tego zdania wynika, że nie miał w swoim życiu czasu na to by zatrzymać się i zastanowić się nad swoim życiem i tym, co będzie potem. Uważał, że jego życie jest doskonałe, że trzeba cieszyć się chwilą a wszystko inne i wszyscy inni się nie liczą. Taka postawa go zgubiła.
Łazarz nie mając nic, potrafił pogłębiać swoją relację z Bogiem, bo tylko On (albo aż On) mu został.
I to dla niego było prostą ścieżką do Nieba.
Ale sytuacja mogła być odwrotna... W przypowieści mógł wystąpić miłosierny bogacz i zły żebrak.
Bogacz, który poszedł do Raju w nagrodę za swoje dobre serce i żebrak, który trafił do piekła, bo złorzeczył Bogu za swoje położenie... Ale Jezus nie opowiedział takiej przypowieści. Dlaczego?
Może właśnie dlatego, że dobre rzeczy, których doświadczamy (czyli bogactwo, sława, zdrowie) mogą być tym, co nas oddala od Boga, To taki paradoks. Kiedy nam się dobrze wiedzie, mówimy sobie, że to nasza zasługa. Nie chwalimy Boga za te rzeczywistości w naszym życiu. A kiedy nam jest źle... wtedy i jakoś modlić się jest łatwiej.
Starajmy się zatem, by w każdym położeniu być tym, który kocha Boga i bliźnich.
I w biedzie i w bogactwie.
Czwartek
Dzisiejsze czytania: Jr 17,5-10; Ps 1,1-4.6; Łk 8,15; Łk 16,19-31
(Łk 16,19-31) - kliknij link aby przeczytać.
Kiedy przeczyta się przypowieść o bogaczu i Łazarzu bez głębokiego zrozumienia, można dojść do błędnego wniosku, że bogactwo, pieniądze, pozycja, sława to coś złego. To złe rozumienie. Bogacz nie poszedł przecież do piekła, bo był obrzydliwie bogaty, ale dlatego, że jego dobra materialne przesłoniły mu cały świat. Nie dostrzegał on żebraka, który leżał u jego bram i przymierał głodem. Zatem problemem bezimiennego bogacza nie jest jego majątek, ale brak miłosierdzia. Jezus wielokrotnie podkreślał w swoim nauczaniu, że miłość jest fundamentalnym przykazaniem. Twój status materialny, pozycja społeczna, atrakcyjność fizyczna czy inteligencja nie zaprowadzą Cię do zbawienia... ale nie są też prostą drogą do potępienia. Bóg osądzi nas na wyłącznie na podstawie naszej miłości, naszego miłosierdzia.
Owszem w przypadku Łazarza jego trudne położenie życiowe, było ścieżką wiodącą do zbawienia, bo mimo swojego trudnego położenia, był oddany Bogu. Bogacz polegał wyłącznie na swoim majątku. Ważne było dla niego to, co tu i teraz. W Ewangelii przeczytamy: dzień w dzień świetnie się bawił. Z tego zdania wynika, że nie miał w swoim życiu czasu na to by zatrzymać się i zastanowić się nad swoim życiem i tym, co będzie potem. Uważał, że jego życie jest doskonałe, że trzeba cieszyć się chwilą a wszystko inne i wszyscy inni się nie liczą. Taka postawa go zgubiła.
Łazarz nie mając nic, potrafił pogłębiać swoją relację z Bogiem, bo tylko On (albo aż On) mu został.
I to dla niego było prostą ścieżką do Nieba.
Ale sytuacja mogła być odwrotna... W przypowieści mógł wystąpić miłosierny bogacz i zły żebrak.
Bogacz, który poszedł do Raju w nagrodę za swoje dobre serce i żebrak, który trafił do piekła, bo złorzeczył Bogu za swoje położenie... Ale Jezus nie opowiedział takiej przypowieści. Dlaczego?
Może właśnie dlatego, że dobre rzeczy, których doświadczamy (czyli bogactwo, sława, zdrowie) mogą być tym, co nas oddala od Boga, To taki paradoks. Kiedy nam się dobrze wiedzie, mówimy sobie, że to nasza zasługa. Nie chwalimy Boga za te rzeczywistości w naszym życiu. A kiedy nam jest źle... wtedy i jakoś modlić się jest łatwiej.
Starajmy się zatem, by w każdym położeniu być tym, który kocha Boga i bliźnich.
I w biedzie i w bogactwie.
Komentarze
Prześlij komentarz