Gdy Jezus siedział w domu za stołem, przyszło wielu celników i grzeszników i siedzieli wraz z Jezusem i Jego uczniami.

21 WRZEŚNIA 2016
Środa
Święto św. Mateusza, Apostoła i Ewangelisty
Dzisiejsze czytania: Ef 4,1-7.11-13; Ps 19,2-5; Mt 9,9-13

(Mt 9,9-13)

Odchodząc z Kafarnaum Jezus ujrzał człowieka siedzącego w komorze celnej, imieniem Mateusz, i rzekł do niego: Pójdź za Mną! On wstał i poszedł za Nim. Gdy Jezus siedział w domu za stołem, przyszło wielu celników i grzeszników i siedzieli wraz z Jezusem i Jego uczniami. Widząc to, faryzeusze mówili do Jego uczniów: Dlaczego wasz Nauczyciel jada wspólnie z celnikami i grzesznikami? On, usłyszawszy to, rzekł: Nie potrzebują lekarza zdrowi, lecz ci, którzy się źle mają. Idźcie i starajcie się zrozumieć, co znaczy: Chcę raczej miłosierdzia niż ofiary. Bo nie przyszedłem powołać sprawiedliwych, ale grzeszników.

Jezus powołuje Mateusza...To zaskakujące, że Boski Nauczyciel, wybiera na ucznia celnika...
Celnika, czyli oszusta i zdrajcę...kogoś, kto hańbi się pracą dla okupanta. To jest po prostu niegodne.
Ale to myślenie typowo faryzejskie...Bo kto czyni nas sędziami...Kto daje nam prawo mówić kto jest godny bycia uczniem Chrystusa a kto niegodnym...Bo ktoś jest grzesznikiem, to nie może iść za Chrystusem? Ale przecież wszyscy grzeszymy...nie ma wśród nas człowieka, którego nie dotyczyłby problem grzechu...Ale kiedy podejmujemy decyzję zerwania z dotychczasowym życiem...To Chrystus będzie je przemieniać na lepsze...każdego dnia...

I nie ma znaczenia kim dotychczas byłeś...
ważne kim jesteś teraz...i kim będziesz w przyszłości...
kim chcesz być...To jest właśnie droga ucznia...
Każdego dnia przemieniać się...przechodzić proces uzdrowienia...

mówi o tym sam Jezus: Nie potrzebują lekarza zdrowi, lecz ci, którzy się źle mają. 
No i o to właśnie chodzi...Niewielu zdrowych widzimy u lekarzy...
Lekarze są po to by nas leczyć...I Chrystus po to przyszedł na świat by nas uzdrowić...
uzdrowić z największej choroby, jaka nas trapi...z grzechu...

A czy Ty czujesz się chory? Czy czujesz się przygnieciony grzechem?
Czy masz przekonanie, że nie ma już dla Ciebie ratunku?
Jest ratunek...tym ratunkiem jest Chrystus...
Trzeba tylko z ufnością się do Niego zwrócić...Jak dziecko rzucić się w Jego ramiona.
Oddać Mu swój grzech...Nie ma innej drogi.

Nie ma innego sposobu...
Wszyscy jesteśmy poranieni, ale tylko Chrystus jest naszym uzdrowieniem.
Tylko On może opatrzyć nasze rany...Nawet jeżeli zdaje nam się, że poradzimy sobie sami...
To właśnie myśląc, że poradzimy sobie sami...stajemy się samowystarczalni...
stajemy się "sprawiedliwi" ale tylko we własnych oczach...i czasem w oczach otoczenia...
Ale czy tak samo wyglądamy w oczach Chrystusa?

W Jego oczach każdy z nas potrzebuje pomocy...każdy z nas potrzebuje nastawienia połamanego życia.
On chce nas powołać do lepszego życia...do życia Jego jakością...
Do życia jako uczeń Jezusa...