Bóg wybrał nas przed założeniem świata, abyśmy byli święci i nieskalani przed Jego obliczem.

II niedziela po Narodzeniu Pańskim

Dzisiejsze czytania: Syr 24,1-2.8-12; Ps 147,12-15.19-20; Ef 1,3-6,15-18; 1 Tm 3,16; J 1,1-18

(Ef 1,3-6.15-18)

Niech będzie błogosławiony Bóg i Ojciec Pana naszego Jezusa Chrystusa; który napełnił nas wszelkim błogosławieństwem duchowym na wyżynach niebieskich - w Chrystusie. W Nim bowiem wybrał nas przez założeniem świata, abyśmy byli święci i nieskalani przed Jego obliczem. Z miłości przeznaczył nas dla siebie jako przybranych synów przez Jezusa Chrystusa, według postanowienia swej woli, ku chwale majestatu swej łaski, którą obdarzył nas w Umiłowanym. Przeto i ja, usłyszawszy o waszej wierze w Pana Jezusa i o miłości względem wszystkich świętych, nie zaprzestaję dziękczynienia, wspominając was w moich modlitwach. [Proszę w nich], aby Bóg Pana naszego Jezusa Chrystusa, Ojciec chwały, dał wam ducha mądrości i objawienia w głębszym poznaniu Jego samego. [Niech da] wam światłe oczy serca tak, byście wiedzieli, czym jest nadzieja waszego powołania, czym bogactwo chwały Jego dziedzictwa wśród świętych.

Bóg wybrał nas przed założeniem świata, abyśmy byli święci i nieskalani przed Jego obliczem.
Każdy z nas powołany został do świętości. Bóg pragnie byśmy byli święci i nieskalni. Czytamy: wybrał nas przed założeniem świata... To znaczy, że każdy z nas był w zamyśle Boga od początku. Taki był Jego plan, byśmy przyszli na świat. Ale to nie wszystko... On postanowił sobie, że każdy z nas będzie święty...
i nieskalany... To jest Boże Pragnienie. By każdy z nas żył w Jego Chwale... Przeznaczył nas jako przybranych synów. Każdy z nas nosi w sobie godność Dziecka Bożego. Zawdzięczamy to Chrystusowi.

Pierwotny plan był taki, byśmy byli święci. Ale zgrzeszyliśmy, zrywając w ten sposób więź z Bogiem. Godność dzieci Bożych została nam przywrócona przez ofiarę Jezusa Chrystusa. Nasza godność - bycie Dzieckiem Bożym prowadzi nas do głębszego poznania Boga. A przynajmniej powinna nas prowadzić.
Bo nie wystarczy tylko powiedzieć: "Jestem Bożym Dzieckiem"... Nie wystarczy stwierdzić publicznie tego faktu. Nie wystarczy tylko o tym wiedzieć. Trzeba pójść dalej...
Godność Dziecka Bożego powinna wiązać się z pragnieniem coraz lepszego poznawania naszego Ojca w Niebie. I w tym pomaga nam Duch Święty.

Duch Święty przychodzi do nas z licznymi darami. Ale to Dar Mądrości uzdalnia nas do głębszego poznawania samego Boga. By poznać Boga nie wystarczą nam nasze zmysły. Paweł Apostoł pisze o "światłych oczach serca". Możemy mieć bardzo dobry, wręcz sokoli wzrok, ale nie poznamy nim Boga.
Przynajmniej nie tak, jakbyśmy tego chcieli. Co innego "oczy serca". One pozwalają nam spojrzeć dalej i głębiej. - Tam, gdzie wzrok nie sięga. Pozwalają nam dostrzec, "czym jest nadzieja naszego powołania".
Pozwalają nam dostrzec dokąd zmierzamy... i dokąd powinniśmy zmierzać. Są one naszym "duchowym kompasem", dzięki któremu możemy skorygować naszą drogę do świętości.  Do świętości ,której pragnie dla nas sam Bóg.