Czemu pościliśmy, a Ty nie wejrzałeś? Umartwialiśmy siebie, a Tyś tego nie uznał?

Piątek

Dzisiejsze czytania: Iz 58,1-9; Ps 51,3-5.18-19; Am 5,14; Mt 9,14-15

(Iz 58,1-9)

To mówi Pan Bóg: Krzycz na całe gardło, nie przestawaj! Podnoś głos twój jak trąba! Wytknij mojemu ludowi jego przestępstwa i domowi Jakuba jego grzechy! Szukają Mnie dzień za dniem, pragną poznać moje drogi, jak naród, który kocha sprawiedliwość i nie opuszcza Prawa swego Boga. Proszą Mnie o sprawiedliwe prawa, pragną bliskości Boga: Czemu pościliśmy, a Ty nie wejrzałeś? Umartwialiśmy siebie, a Tyś tego nie uznał? Otóż w dzień waszego postu wy znajdujecie sobie zajęcie i uciskacie wszystkich waszych robotników. Otóż pościcie wśród waśni i sporów, i wśród bicia niegodziwą pięścią. Nie pośćcie tak, jak dziś czynicie, żeby się rozlegał zgiełk wasz na wysokości. Czyż to jest post, jaki Ja uznaję, dzień, w którym się człowiek umartwia? Czy zwieszanie głowy jak sitowie i użycie woru z popiołem za posłanie - czyż to nazwiesz postem i dniem miłym Panu? Czyż nie jest raczej ten post, który wybieram: rozerwać kajdany zła, rozwiązać więzy niewoli, wypuścić wolno uciśnionych i wszelkie jarzmo połamać; dzielić swój chleb z głodnym, wprowadzić w dom biednych tułaczy, nagiego, którego ujrzysz, przyodziać i nie odwrócić się od współziomków. Wtedy twoje światło wzejdzie jak zorza i szybko rozkwitnie twe zdrowie. Sprawiedliwość twoja poprzedzać cię będzie, chwała Pańska iść będzie za tobą. Wtedy zawołasz, a Pan odpowie, wezwiesz pomocy, a On [rzeknie]: Oto jestem!

Zaskakujący jest ten dzisiejszy fragment z Izajasza...Widzę w nim pewne analogie z fragmentem Ewangelii ze Środy Popielcowej...Tamten fragment mówił o uczynkach pokutnych (modlitwie, poście i jałmużnie)
Ten skupia się na poście...tak samo w obu tych tekstach widzimy przeniesienie środka ciężkości tych uczynków. Nam - współczesnym - post również kojarzy się z wyrzeczeniem, umartwieniem, jakimś takim,
hm...przyjęciem postawy cierpiętnika...pokutnika...Może nikt dziś nie wkłada na siebie zgrzebnych worów, ale mimo wszystko...Post jest takim czasem szczególnych wyrzeczeń...
Co mówi dziś Izajasz?  Czemu pościliśmy, a Ty nie wejrzałeś? Umartwialiśmy siebie, a Tyś tego nie uznał? Otóż w dzień waszego postu wy znajdujecie sobie zajęcie i uciskacie wszystkich waszych robotników. Otóż pościcie wśród waśni i sporów, i wśród bicia niegodziwą pięścią. Nie pośćcie tak, jak dziś czynicie, żeby się rozlegał zgiełk wasz na wysokości. Czyż to jest post, jaki Ja uznaję, dzień, w którym się człowiek umartwia? Czy zwieszanie głowy jak sitowie i użycie woru z popiołem za posłanie - czyż to nazwiesz postem i dniem miłym Panu? 
Skupiłem się na konkretnych fragmentach dzisiejszego czytania...To takie naturalne zawołanie i dziś...
Czemu pościliśmy a Ty nie wejrzałeś? Umartwialiśmy siebie, a Tyś tego nie uznał? Tyle modlitw odmówionych...i zero reakcji...itp. Czy i nam nie zdarza się, że nasz post jest swego rodzaju transakcją wiązaną? My się będziemy umartwiać, słodyczy nie zjemy w poście...ale Ty Panie Boże...coś tam podziałaj...Otóż w dzień waszego postu wy znajdujecie sobie zajęcie i uciskacie wszystkich waszych robotników. Otóż pościcie wśród waśni i sporów, i wśród bicia niegodziwą pięścią. To konkretny zarzut ze strony Boga...Wasze posty połączone są z uciskaniem biednych...kłócicie się...prowadzicie spory itp. Co przychodzi z waszego poszczenia jeżeli nie idzie to w parze z miłością bliźniego?  Nie pośćcie tak, jak dziś czynicie, żeby się rozlegał zgiełk wasz na wysokości. Nie można też tak pościć by robić wokół tego szum...Jaki to ja jestem super fajny...uduchowiony...Patrzcie wszyscy...jak ja strasznie poszczę
Czy zwieszanie głowy jak sitowie i użycie woru z popiołem za posłanie - czyż to nazwiesz postem i dniem miłym Panu? To pytanie retoryczne...nie trzeba szukać odpowiedzi, bo jest znana. NIE...
Takie formy umartwiania się...przyjmowanie posępnej miny...posypywanie się od stóp do głów popiołem nie jest miłe Panu...owszem czasem jest potrzebne...ale Bóg nie potrzebuje takich form postu...
Jest inna...o wiele bardziej skuteczna droga...
Czyż nie jest raczej ten post, który wybieram: rozerwać kajdany zła, rozwiązać więzy niewoli, wypuścić wolno uciśnionych i wszelkie jarzmo połamać; dzielić swój chleb z głodnym, wprowadzić w dom biednych tułaczy, nagiego, którego ujrzysz, przyodziać i nie odwrócić się od współziomków. Rozerwać kajdany zła, rozwiązać więzy niewoli....To jest o wiele lepsza droga...
Chodzi o to by świadczyć swoim życiem...By przede wszystkim rozwijać w sobie miłość bliźniego.
Iść w trudne środowiska...także w naszych rodzinach...naszych grupach koleżeńskich...czy środowiskach pracy. Chodzi właśnie o to...o czym zwykle zapominamy, także w czasie postu...Często kajamy się...
rozpamiętujemy jacy to byliśmy źli i grzeszni...i pokutujemy...Ale czy na pewno takie ciągłe nakręcanie się w pokutowaniu pomoże nam? Czy o wiele bardziej rozwijające...także duchowo, ale i społecznie...będzie wyjście do ludzi...i zwykły przyjacielski gest na co dzień...nie odwrócić się od współziomków.
Tego uczy dzisiejszy fragment z Izajasza...Jest też obietnica...

Wtedy twoje światło wzejdzie jak zorza i szybko rozkwitnie twe zdrowie. Sprawiedliwość twoja poprzedzać cię będzie, chwała Pańska iść będzie za tobą. Wtedy zawołasz, a Pan odpowie, wezwiesz pomocy, a On [rzeknie]: Oto jestem! Postarajmy się zatem aby tegoroczny post, był choć w minimum wcieleniem w życie tych słów proroka...