Obłudnicy, czyż każdy z was nie odwiązuje w szabat wołu lub osła od żłobu i nie prowadzi, by go napoić?

Poniedziałek

 Dzisiejsze czytania: Ef 4,32-5,8; Ps 1,1-4.6; J 17,17ba; Łk 13,10-17

(Łk 13,10-17)
Jezus nauczał w szabat w jednej z synagog. A była tam kobieta, która od osiemnastu lat miała ducha niemocy: była pochylona i w żaden sposób nie mogła się wyprostować. Gdy Jezus ją zobaczył, przywołał ją i rzekł do niej: Niewiasto, jesteś wolna od swej niemocy. Włożył na nią ręce, a natychmiast wyprostowała się i chwaliła Boga. Lecz przełożony synagogi, oburzony tym, że Jezus w szabat uzdrowił, rzekł do ludu: Jest sześć dni, w których należy pracować. W te więc przychodźcie i leczcie się, a nie w dzień szabatu! Pan mu odpowiedział: Obłudnicy, czyż każdy z was nie odwiązuje w szabat wołu lub osła od żłobu i nie prowadzi, by go napoić? A tej córki Abrahama, którą szatan osiemnaście lat trzymał na uwięzi, nie należało uwolnić od tych więzów w dzień szabatu? Na te słowa wstyd ogarnął wszystkich Jego przeciwników, a lud cały cieszył się ze wszystkich wspaniałych czynów, dokonywanych przez Niego.

Jezus nauczał w szabat...W synagodze była kobieta, która miała ducha niemocy.
Była pochylona i nie mogła się wyprostować. Taki stan trwał 18 lat. W naszym życiu też często jesteśmy przygniatani przez ducha niemocy. Czasem przejawia się to cierpieniem fizycznym, chorobami...czasem przygniatają nas problemy...To sprawia, że nie możemy się wyprostować.
Nie możemy chodzić z wysoko podniesioną głową...Kompleksy...A może jakieś wstydliwe sprawy...
Może poczucie grzeszności...To wszystko sprawia, że chodzimy pochyleni...

Jezus przywołał ją i rzekł do niej: Niewiasto, jesteś wolna od swej niemocy. Włożył na nią ręce, a natychmiast wyprostowała się i chwaliła Boga. Nasz jedyny ratunek jest w Jezusie...
On uwalnia nas z naszych niemocy...Kiedy się do Niego zwrócimy...uzdrowi nas...
uwolni...a wtedy będziemy mogli chodzić wyprostowani...z dumnie podniesioną głową...
I będziemy chwalić Boga ze wszystkich swoich sił...

Lecz przełożony synagogi, oburzony tym, że Jezus w szabat uzdrowił, rzekł do ludu: Jest sześć dni, w których należy pracować. W te więc przychodźcie i leczcie się, a nie w dzień szabatu! Dla przełożonego synagogi uzdrowienia dokonywane przez Jezusa nie różnią się niczym od "usług" świadczonych przez lekarzy...Dla niego to praca...Dlatego oburza go, że ludzie przychodzą w szabat, by Jezus ich leczył.
A uzdrawianie jest pogwałceniem szabatu...Jakie to przewrotne myślenie...

Pan mu odpowiedział: Obłudnicy, czyż każdy z was nie odwiązuje w szabat wołu lub osła od żłobu i nie prowadzi, by go napoić? A tej córki Abrahama, którą szatan osiemnaście lat trzymał na uwięzi, nie należało uwolnić od tych więzów w dzień szabatu?
Jezus demaskuje przewrotność takiego myślenia...i obłudę uczonych w Piśmie.
W czasie szabatu każdy odwiązuje zwierzęta od żłobów, by je napoić. W takim wypadku szabat nie obowiązuje....Zatem uzdrowienie jest uwolnieniem od choroby...
A w tym wypadku chodziło o uwolnienie spod władzy szatana...
Uczynienie czegoś dobrego...uratowanie komuś życia...jest o wiele ważniejsze niż przestrzeganie zasad szabatu. Bo to szabat jest dla człowieka a nie człowiek dla szabatu...

 Na te słowa wstyd ogarnął wszystkich Jego przeciwników, a lud cały cieszył się ze wszystkich wspaniałych czynów, dokonywanych przez Niego. Wszystkich przeciwników ogarnął wstyd...
Jezus głosi Dobrą Nowinę z mocą...czyni cuda...i potrafi uargumentować słuszność tego, co robi.
Jego przeciwnicy zaś tak bardzo zakopali się w gąszczu zasad, że nie dostrzegają, że Bóg jest pośród nich...i to Bóg czyni cuda...