Pokój zostawiam wam, pokój mój daję wam.

Wtorek

Dzisiejsze czytania: Dz 14,19-28; Ps 145,10-13.21; J 3,15; J 14,27-31a

(J 14,27-31a)

Jezus powiedział do swoich uczniów: Pokój zostawiam wam, pokój mój daję wam. Nie tak jak daje świat, Ja wam daję. Niech się nie trwoży serce wasze ani się lęka. Słyszeliście, że wam powiedziałem: Odchodzę i przyjdę znów do was. Gdybyście Mnie miłowali, rozradowalibyście się, że idę do Ojca, bo Ojciec większy jest ode Mnie. A teraz powiedziałem wam o tym, zanim to nastąpi, abyście uwierzyli, gdy się to stanie. Już nie będę z wami wiele mówił, nadchodzi bowiem władca tego świata. Nie ma on jednak nic swego we Mnie. Ale niech świat się dowie, że Ja miłuję Ojca, i że tak czynię, jak Mi Ojciec nakazał.

Już pierwsze zdanie dzisiejszego fragmentu daje nam sporo do myślenia. Jezus przychodzi by dać nam pokój. Pokój zostawiam wam, pokój mój daję wam. Jezus jest Księciem Pokoju...

Ale jaki jest ten Jego pokój? Czy jest to pokój w naszym...ludzkim rozumieniu? Jezus mówi dalej...Nie tak jak daje świat, Ja wam daję. No właśnie...Nie tak jak daje świat... Dla świata pokój to brak wojny...To pojęcie polityczne...społeczne...

Pokój to czas stabilizacji...rozwoju gospodarczego...itp...Pewnie w podobny sposób interpretowali to pojęcie współcześni Jezusowi...Kiedy mówił On, że przyszedł by przynieść pokój...wyobrażali sobie, że pokona okupanta rzymskiego i zaprowadzi pokój w sensie politycznym w Izraelu...Ale Jezus podkreślił...

Ja chcę dać wam pokój w inny sposób niż świat daje pokój...Bo świat często chce dawać pokój poprzez wojnę...Widzimy przecież dzisiaj ile wojen toczy się "w imię pokoju"...

Ten świat nie może nam dać prawdziwego pokoju...Stale jesteśmy atakowani rozmaitymi niepokojami. I nie dotyczy to jedynie wymiaru społecznego na arenie międzynarodowej czy lokalnej, ale także naszego otoczenia, domu, pracy, środowiska przyjaciół. Świat nie jest w stanie dać nam pokoju. Pokój Chrystusowy jest zadatkiem naszego odnajdywania się w Bogu.

Jezus mówi: Niech się nie trwoży serce wasze ani się lęka. W opozycji do pokoju wyrastającego z zawierzenia Jezusowi stoi zalęknienie, że się coś straci bezpowrotnie. Jezus odchodzi do Ojca...

Mówi to uczniom:  Odchodzę i przyjdę znów do was. Gdybyście Mnie miłowali, rozradowalibyście się, że idę do Ojca, bo Ojciec większy jest ode Mnie. Ale oni się niepokoją...patrzą na to po ludzku...

Myślą, że skoro On odejdzie, zostaną sami...Ale Jezus powie w innym fragmencie: Nie zostawię was sierotami. Nigdy nie będziemy sami...

Musimy tylko przestać patrzeć przez pryzmat tego świata...Przez pryzmat straty...Uczniowie ciągle nosili w sobie lęk przed utratą swojego Mistrza. I kiedy On naprawdę odszedł w tragiczny sposób, załamali się. Dopiero Jego zmartwychwstanie przywróciło im życie i ufność.

I my miejmy w sobie tę ufność...Nie jesteśmy sami...

Jezus jest pośród nas...On chce leczyć nasze niepokoje...

Chce nam dać swój Pokój...