Bóg mnie przyodział w szaty zbawienia

Sobota

Wspomnienie Niepokalanego Serca Najświętszej Maryi Panny

 Dzisiejsze czytania: Iz 61,9-11; Ps: 1 Sm 2,1.4-8; Łk 2,19; Łk 2,41-51

(Iz 61,9-11)
Plemię narodu mego będzie znane wśród narodów i między ludami ich potomstwo. Wszyscy, co ich zobaczą, uznają, że oni są błogosławionym szczepem Pana. Ogromnie się weselę w Panu, dusza moja raduje się w Bogu moim, bo mnie przyodział w szaty zbawienia, okrył mnie płaszczem sprawiedliwości, jak oblubieńca, który wkłada zawój, jak oblubienicę strojną w swe klejnoty. Zaiste, jak ziemia wydaje swe plony, jak ogród rozplenia swe zasiewy, tak Pan Bóg sprawi, że się rozpleni sprawiedliwość i chwalba wobec wszystkich narodów.

 We wspomnienie Niepokalanego Serca Maryi wsłuchujemy się w powyższy fragment z Izajasza.
Bóg mówi przez proroka: Plemię narodu mego będzie znane wśród narodów i między ludami ich potomstwo. To plemię...o którym mówi prorok...będzie znane wśród narodów...Ten konkretny lud pośród innych ludów...A potomstwo....wsławi się szczególnie...Tak się wsławi, że:  Wszyscy, co ich zobaczą, uznają, że oni są błogosławionym szczepem Pana. My również poprzez chrzest, stajemy się członkami Ludu Bożego...Będąc uczniami Chrystusa stajemy się "błogosławionym szczepem Pana".
Wszyscy, którzy patrzą na nasze świadectwo mogą śmiało powiedzieć: "to oni...to Ci, którzy są Świętym Ludem". O to właśnie chodzi...By tak żyć...By nasza postawa była właśnie taka...
Czy żyjesz tak? Czy żyjesz w ten sposób, że inni mogą powiedzieć o Tobie: To ten, który należy do "błogosławionego szczepu Pana"? Jeśli nie...to czas zmienić to już dziś...

Ogromnie się weselę w Panu, dusza moja raduje się w Bogu moim...Radość w Panu...Radość w Bogu...Jest ku temu powód...Każdy z nas ma powód ku temu, by się radować w Panu...
bo mnie przyodział w szaty zbawienia, okrył mnie płaszczem sprawiedliwości, jak oblubieńca, który wkłada zawój, jak oblubienicę strojną w swe klejnoty. Bóg przyodział każdego z nas w "szaty zbawienia". Zbawienie Boga otacza każdego z nas, niczym płaszcz...okrywa nas z każdej strony...
Zbawienie Boże nie dotyczy jakiegoś małego elementu naszego życia...nie jest jak "operacja kosmetyczna".
Zbawienie naszego Boga to kompleksowe działanie...Bóg zbawia Cię od czubka głowy aż po palce...
I o tym pamiętajmy...

Komentarze

Anonimowy pisze…
Odp. Izaj.61,10
Moim szczesciem jest byc blisko Boga, ktory stworzyl moje nerki i wszystko co we mnie, na Chwale Jego. Niebiosa glosza Jego Slowa, a wszechwsiat klania Mu sie z powodu jego milosierdzia i łaski. Powolal On czlowieka, na swoje podobienstwo, obdarzyl miloscia i wolnoscia...w ogrodze Eden pojawilo sie pragnienie, tak wielkie poznania dobra i zla, ze przeniknelo caly wszechwswiat i pozostala ludzka nedza, czlowiek odkryl nagosc, splugawiona szate. I wtedy w swojej milosci, Bog oddal to co mial najcenniejsze swojego umilowanego Syna, patrzyl jak tonie On w naszej nienawisci i odrzuceniu. Odwrocil swoj wzrok od splugawionego ciala, ale kochal Syna i wywyzszyl Go, dajac Imie Syna Bozego, przed ktorym wszyscy mali i wielcy oddana poklon. A dzis, gdy czytam z milosci do Niego Jego Slowo, ktore cialem sie stalo i zamieszkalo wsrod nas, odczuwam pewnosc Zbawienia i krocze mimo ludzkiej zaglady z nadzieja, ze wkrotce przyjdzie nasz Pan, noszac obraz niebieskiego czlowieka. Tesknie oczekuje dusza moja, dotyku Zbawienia , ktory leczy wszelkie zranienia i dotyka moich ust, by wypowiedziane slowo stalo sie najpiekniejszym kwiatem w ogrodzie i przynioslo dobry, obfity owoc...:) A.....a
poniedziałek, 2 marca 2015 23:48:00 CET
Anonimowy pisze…
tak, zywe jest Slowo...
poniedziałek, 2 marca 2015 23:49:00 CET

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Nie przyszedłem przynieść pokoju, ale miecz.

Obraz
Poniedziałek Wspomnienie św. Bonawentury, biskupa i doktora Kościoła   Dzisiejsze czytania: Wj 1,8-14.22; Ps 124,1-8; Mt 10,40; Mt 10,34-11,1 (Mt 10,34-11,1) Jezus powiedział do swoich apostołów: Nie sądźcie, że przyszedłem pokój przynieść na ziemię. Nie przyszedłem przynieść pokoju, ale miecz. Bo przyszedłem poróżnić syna z jego ojcem, córkę z matką, synową z teściową; i będą nieprzyjaciółmi człowieka jego domownicy. Kto kocha ojca lub matkę bardziej niż Mnie, nie jest Mnie godzien. I kto kocha syna lub córkę bardziej niż Mnie, nie jest Mnie godzien. Kto nie bierze swego krzyża, a idzie za Mną, nie jest Mnie godzien. Kto chce znaleźć swe życie, straci je, a kto straci swe życie z mego powodu, znajdzie je. Kto was przyjmuje, Mnie przyjmuje; a kto Mnie przyjmuje, przyjmuje Tego, który Mnie posłał. Kto przyjmuje proroka, jako proroka, nagrodę proroka otrzyma. Kto przyjmuje sprawiedliwego, jako sprawiedliwego, nagrodę sprawiedliwego otrzyma. Kto poda kubek św...
Czytaj więcej

Niech wasza mowa będzie: Tak, tak; nie, nie.

Sobota Wspomnienie bł. Jolanty, zakonnicy   Dzisiejsze czytania: 2 Kor 5,14-21; Ps 103,1-4.8-9.11-12; Ps 119,36a.29b; Mt 5,33-37 (Mt 5,33-37) Jezus powiedział do swoich uczniów: Słyszeliście, że powiedziano przodkom: "Nie będziesz fałszywie przysięgał, lecz dotrzymasz Panu swej przysięgi". A Ja wam powiadam: Wcale nie przysięgajcie, ani na niebo, bo jest tronem Bożym; ani na ziemię, bo jest podnóżkiem stóp Jego; ani na Jerozolimę, bo jest miastem wielkiego Króla. Ani na swoją głowę nie przysięgaj, bo nie możesz nawet jednego włosa uczynić białym albo czarnym. Niech wasza mowa będzie: Tak, tak; nie, nie. A co nadto jest, od Złego pochodzi. Jezus zatrzymuje się na przykazaniu ósmym...mało tego rozszerza je. Przykazanie mówi by nie przysięgać fałszywie...by nie dawać fałszywego świadectwa...Ale to mało by być uczniem Chrystusa...Jezus rozszerza przykazanie mówiąc:  Wcale nie przysięgajcie... Jest jeszcze jedno pouczenie...i myślę, że na nim warto się zatrzym...
Czytaj więcej

Dwaj uczniowie Jezusa byli w drodze do wsi, zwanej Emaus, oddalonej sześćdziesiąt stadiów od Jerozolimy.

Środa w oktawie Wielkanocy Dzisiejsze czytania: Dz 3,1-10; Ps 105,1-4.8-9; Ps 118,24; Łk 24,13-35 (Łk 24,13-35) W pierwszy dzień tygodnia dwaj uczniowie Jezusa byli w drodze do wsi, zwanej Emaus, oddalonej sześćdziesiąt stadiów od Jerozolimy. Rozmawiali oni z sobą o tym wszystkim, co się wydarzyło. Gdy tak rozmawiali i rozprawiali z sobą, sam Jezus przybliżył się i szedł z nimi. Lecz oczy ich były niejako na uwięzi, tak że Go nie poznali. On zaś ich zapytał: Cóż to za rozmowy prowadzicie z sobą w drodze? Zatrzymali się smutni. A jeden z nich, imieniem Kleofas, odpowiedział Mu: Ty jesteś chyba jedynym z przebywających w Jerozolimie, który nie wie, co się tam w tych dniach stało. Zapytał ich: Cóż takiego? Odpowiedzieli Mu: To, co się stało z Jezusem Nazarejczykiem, który był prorokiem potężnym w czynie i słowie wobec Boga i całego ludu; jak arcykapłani i nasi przywódcy wydali Go na śmierć i ukrzyżowali. A myśmy się spodziewali, że On właśnie miał wyzwolić Izraela. Tak, a...
Czytaj więcej