Pięćdziesiątnica

Niedziela Zesłania Ducha Świętego

 msza wigilii: Rdz 11,1-9 lub Wj 19,3-8a.16-20b lub Ez 37,1-14 lub Jl 3,1-5; 104,1.24.29-31.34; Rz 8,22-27; J 7,37-39

msza w dzień: Dz 2,1-11; Ps 104,1.24.29-31.34; 1 Kor 12,3b-7.12-13; J 20,19-23

Dziś chcę się zatrzymać na dwóch fragmentach...Pierwszy - z Księgi Rodzaju - odczytany był w wigilię Święta Zesłania Ducha Świętego...drugi - z Dziejów Apostolskich - w Niedzielę Zesłania Ducha Świętego. Choć z pozoru różne teksty...coś jednak je łączy...zobaczmy sami...

Msza wigilii

(Rdz 11,1-9)

Mieszkańcy całej ziemi mieli jedną mowę, czyli jednakowe słowa. A gdy wędrowali ze wschodu, napotkali równinę w kraju Szinear i tam zamieszkali. I mówili jeden do drugiego: Chodźcie, wyrabiajmy cegłę i wypalmy ją w ogniu. A gdy już mieli cegłę zamiast kamieni i smołę zamiast zaprawy murarskiej, rzekli: Chodźcie, zbudujemy sobie miasto i wieżę, której wierzchołek będzie sięgał nieba, i w ten sposób uczynimy sobie znak, abyśmy się nie rozproszyli po całej ziemi. A Pan zstąpił z nieba, by zobaczyć to miasto i wieżę, które budowali ludzie, i rzekł: Są oni jednym ludem i wszyscy mają jedną mowę, i to jest przyczyną, że zaczęli budować. A zatem w przyszłości nic nie będzie dla nich niemożliwe, cokolwiek zamierzą uczynić. Zejdźmy więc i pomieszajmy tam ich język, aby jeden nie rozumiał drugiego! W ten sposób Pan rozproszył ich stamtąd po całej powierzchni ziemi, i tak nie dokończyli budowy tego miasta. Dlatego to nazwano je Babel, tam bowiem Pan pomieszał mowę mieszkańców całej ziemi. Stamtąd też Pan rozproszył ich po całej powierzchni ziemi.

Msza w dzień

(Dz 2,1-11)

Kiedy nadszedł dzień Pięćdziesiątnicy, znajdowali się wszyscy razem na tym samym miejscu. Nagle dał się słyszeć z nieba szum, jakby uderzenie gwałtownego wiatru, i napełnił cały dom, w którym przebywali. Ukazały się im też języki jakby z ognia, które się rozdzieliły, i na każdym z nich spoczął jeden. I wszyscy zostali napełnieni Duchem Świętym, i zaczęli mówić obcymi językami, tak jak im Duch pozwalał mówić. Przebywali wtedy w Jerozolimie pobożni Żydzi ze wszystkich narodów pod słońcem. Kiedy więc powstał ów szum, zbiegli się tłumnie i zdumieli, bo każdy słyszał, jak przemawiali w jego własnym języku. Czyż ci wszyscy, którzy przemawiają, nie są Galilejczykami? - mówili pełni zdumienia i podziwu. Jakżeż więc każdy z nas słyszy swój własny język ojczysty? - Partowie i Medowie, i Elamici, i mieszkańcy Mezopotamii, Judei oraz Kapadocji, Pontu i Azji, Frygii oraz Pamfilii, Egiptu i tych części Libii, które leżą blisko Cyreny, i przybysze z Rzymu, Żydzi oraz prozelici, Kreteńczycy i Arabowie - słyszymy ich głoszących w naszych językach wielkie dzieła Boże.

W wigilię Zesłania Ducha Świętego wsłuchujemy się w historię budowy Wieży Babel...
Myślę, że każdy z nas zna historię pomieszania języków...ale spójrzmy na ten tekst w sferze ducha.
Chodźcie, wyrabiajmy cegłę i wypalmy ją w ogniu. A gdy już mieli cegłę zamiast kamieni i smołę zamiast zaprawy murarskiej, rzekli: Chodźcie, zbudujemy sobie miasto i wieżę, której wierzchołek będzie sięgał nieba, i w ten sposób uczynimy sobie znak, abyśmy się nie rozproszyli po całej ziemi.
Wieża, której wierzchołek miał sięgnąć nieba...To swego rodzaju wyzwanie rzucone Bogu...
próba zrealizowania tego, co obiecał szatan w Raju. - Będziecie jak Bóg...Dziś takim budowaniem wieży, która sięga nieba jest wszelkiego rodzaju działalność naukowa, która jest sprzeczna z Prawem Bożym.
Technika...Inżynieria...Architektura...i inne nauki...same w sobie nie są złe...dopóki nie przekraczają pewnych granic, które wyznacza etyka. Ale kiedy nauka przeradza się w zabawę w Boga...człowiek wchodzi na niebezpieczne tereny...Spójrzmy dalej na ten fragment: A Pan zstąpił z nieba, by zobaczyć to miasto i wieżę, które budowali ludzie, i rzekł: Są oni jednym ludem i wszyscy mają jedną mowę, i to jest przyczyną, że zaczęli budować. A zatem w przyszłości nic nie będzie dla nich niemożliwe, cokolwiek zamierzą uczynić. Widzimy, że pomieszanie języków było swego rodzaju "prewencją" ze strony Boga. Parafrazując: "Jeżeli teraz czegoś się nie zrobi, w przyszłości ludzi nic już nie powstrzyma".

Wielkie ambicje człowieka...oczywiście te negatywnie rozumiane...doprowadziły do rozproszenia.
Doprowadziły do podziałów na różne języki. Oczywiście nie można tej historii traktować dosłownie.
To pewna metafora autora natchnionego....Ale ogólny sens jest taki. Wszelkie podziały międzyludzkie, wynikają z dążenia człowieka do podporządkowania sobie świata...za wszelką cenę...
wszelkimi możliwymi środkami.

No...ale jest też Pięćdziesiątnica...To swoisty Antybabel...Zgromadzeni w Wieczerniku oczekują wypełnienia się obietnicy. Kiedy Duch Święty zstępuje na uczniów: zaczęli mówić obcymi językami, tak jak im Duch pozwalał mówić. Przebywający w tym czasie pielgrzymi, rozumieli, co mówią Apostołowie, mimo że tamci nigdy nie uczyli się języków obcych. Czyż ci wszyscy, którzy przemawiają, nie są Galilejczykami? - mówili pełni zdumienia i podziwu. Jakżeż więc każdy z nas słyszy swój własny język ojczysty? - Partowie i Medowie, i Elamici, i mieszkańcy Mezopotamii, Judei oraz Kapadocji, Pontu i Azji, Frygii oraz Pamfilii, Egiptu i tych części Libii, które leżą blisko Cyreny, i przybysze z Rzymu, Żydzi oraz prozelici, Kreteńczycy i Arabowie - słyszymy ich głoszących w naszych językach wielkie dzieła Boże. Głosili wielkie dzieła Boże. To kolejne przeciwieństwo wydarzeń ze Starego Testamentu. Tam ludzie chcieli dorównać Bogu...chcieli by to wszyscy chwalili ich dzieła...
by podziwiali ich osiągnięcia....ale od Zesłania Ducha Świętego harmonia wróciła.
Nastąpiła jedność...i zrozumienie...Chciejmy zatem i my...by cuda Pięćdziesiątnicy dokonywały się w nas.