XXXIII niedziela zwykła. Dn 12,1-3; Ps 16,5.8-11; Hbr 10,11-14.18; Łk 21,36; Mk 13,24-32
(Mk 13,24-32)
Jezus powiedział do swoich uczniów: W owe dni, po tym ucisku, słońce się zaćmi i księżyc nie da swego blasku. Gwiazdy będą padać z nieba i moce na niebie zostaną wstrząśnięte. Wówczas ujrzą Syna Człowieczego, przychodzącego w obłokach z wielką mocą i chwałą. Wtedy pośle On aniołów i zbierze swoich wybranych z czterech stron świata, od krańca ziemi aż do szczytu nieba. A od drzewa figowego uczcie się przez podobieństwo! Kiedy już jego gałąź nabiera soków i wypuszcza liście, poznajecie, że blisko jest lato. Tak i wy, gdy ujrzycie, że to się dzieje, wiedzcie, że blisko jest, we drzwiach. Zaprawdę, powiadam wam: Nie przeminie to pokolenie, aż się to wszystko stanie. Niebo i ziemia przeminą, ale słowa moje nie przeminą. Lecz o dniu owym lub godzinie nikt nie wie, ani aniołowie w niebie, ani Syn, tylko Ojciec.
Koniec świata...Wielu z nas pewnie zastanawia się nad tym kiedy nastąpi i jak to będzie...
Twórcy filmów katastroficznych prześcigają się w snuciu wizji totalnej katastrofy...
Różnej maści sekty wieszczą rychłe nadejście apokalipsy...
Jednym z najczęściej wyszukiwanych haseł w Googlach jest data 21.12.2012...
A i Piśmie Świętym czytamy o Tych Dniach...
Dzisiejsze czytania szczególną uwagę zwracają na koniec świata...
Możemy się zastanawiać teraz...Czy końca świata należy się bać?
Czy lęk przed nim jest zasadny...Skoro jako ludzie wierzący - uczniowie Chrystusa powinniśmy z utęsknieniem czekać na Jego powtórne przyjście...powinniśmy wołać Marana Tha.
Dlaczego jednak tak nie jest? Trudno powiedzieć...może wiąże się to z naszym przywiązaniem do naszej rzeczywistości...kochamy nasze małe tu i teraz...Boimy się stracić to...
Ale przecież Jezus mówi: Kto kocha swoje życie straci je...Zatem uczeń Chrystusa patrzy inaczej...
Patrzy jak człowiek nie należący do "tego świata".
Prorok Daniel w dzisiejszym czytaniu zapowiada wielki ucisk...Wtedy nastąpi okres ucisku, jakiego nie było, odkąd narody powstały, aż do chwili obecnej. Ucisk zawsze poprzedza chwałę...jest niezbędny do późniejszego zwycięstwa....niezbędny do zbawienia. To taki paradoks czas ucisku jest jednocześnie czasem zbawienia...Można tutaj buntować się mówiąc: Dlaczego ucisk ma być drogą prowadzącą do zbawienia?
To okrutne ze strony Boga...Jak Miłosierny Bóg może chcieć by Jego słudzy cierpieli...byli prześladowani?
Takie myślenie jest charakterystyczne dla nas - współczesnych, ale adresaci tych tekstów odczytywali je jako obietnicę...jako pocieszenie...Były to słowa krzepiące...Mówili sobie: tak musi być...to cierpienie, ucisk są konieczne...ponieważ to jedyna droga do ostatecznego wyzwolenia. To właśnie odróżnia nas od pierwszych chrześcijan...My często dobrze czujemy się na "tym świecie" oni czuli się źle...widzieli ogrom zła, jakie panoszyło się na świecie...i najbardziej pragnęli by Jezus przyszedł...by nadszedł koniec czasów.
Może zatem i w nas powinno rodzić się takie pragnienie? Powinniśmy wyzwolić się z myślenia jak nam tu dobrze...jak bardzo kochamy nasze życie...nasz mały grajdołek...
Jezus przecież mówi: Kto kocha swoje życie, straci je...Dlaczego zatem tak często przywiązujemy się do naszego tu i teraz...Przecież to wszystko jest ulotne...Tak jak trawa jest ulotna...rano kwitnie, wieczór więdnie...Jak drzewo figowe...latem kwitnie, owocuje...a potem jego liście opadają....
Wszystko ma swój kres...Nasz świat też...
Specjaliści od kosmosu obliczają za ile milionów lat nasze Słońce się "wypali"...i "umrze".
Wiele z gwiazd, które widzimy na niebie już dawno przestało istnieć...mimo, że wciąż widzimy ich światło.
Wszystko zatem przemija... Niebo i ziemia przeminą, ale słowa moje nie przeminą
To najważniejsze dla mnie słowa z dzisiejszej Ewangelii...
wszystko przeminie, ale Słowa Jezusa...będą trwać na wieki.
Jezus powiedział do swoich uczniów: W owe dni, po tym ucisku, słońce się zaćmi i księżyc nie da swego blasku. Gwiazdy będą padać z nieba i moce na niebie zostaną wstrząśnięte. Wówczas ujrzą Syna Człowieczego, przychodzącego w obłokach z wielką mocą i chwałą. Wtedy pośle On aniołów i zbierze swoich wybranych z czterech stron świata, od krańca ziemi aż do szczytu nieba. A od drzewa figowego uczcie się przez podobieństwo! Kiedy już jego gałąź nabiera soków i wypuszcza liście, poznajecie, że blisko jest lato. Tak i wy, gdy ujrzycie, że to się dzieje, wiedzcie, że blisko jest, we drzwiach. Zaprawdę, powiadam wam: Nie przeminie to pokolenie, aż się to wszystko stanie. Niebo i ziemia przeminą, ale słowa moje nie przeminą. Lecz o dniu owym lub godzinie nikt nie wie, ani aniołowie w niebie, ani Syn, tylko Ojciec.
(Dn 12,1-3)
W owych czasach wystąpi Michał, wielki książę, który jest opiekunem dzieci twojego narodu. Wtedy nastąpi okres ucisku, jakiego nie było, odkąd narody powstały, aż do chwili obecnej. W tym czasie naród twój dostąpi zbawienia: ci wszyscy, którzy zapisani są w księdze. Wielu zaś, co posnęli w prochu ziemi, zbudzi się: jedni do wiecznego życia, drudzy ku hańbie, ku wiecznej odrazie. Mądrzy będą świecić jak blask sklepienia, a ci, którzy nauczyli wielu sprawiedliwości, jak gwiazdy przez wieki i na zawsze.
Twórcy filmów katastroficznych prześcigają się w snuciu wizji totalnej katastrofy...
Różnej maści sekty wieszczą rychłe nadejście apokalipsy...
Jednym z najczęściej wyszukiwanych haseł w Googlach jest data 21.12.2012...
A i Piśmie Świętym czytamy o Tych Dniach...
Dzisiejsze czytania szczególną uwagę zwracają na koniec świata...
Możemy się zastanawiać teraz...Czy końca świata należy się bać?
Czy lęk przed nim jest zasadny...Skoro jako ludzie wierzący - uczniowie Chrystusa powinniśmy z utęsknieniem czekać na Jego powtórne przyjście...powinniśmy wołać Marana Tha.
Dlaczego jednak tak nie jest? Trudno powiedzieć...może wiąże się to z naszym przywiązaniem do naszej rzeczywistości...kochamy nasze małe tu i teraz...Boimy się stracić to...
Ale przecież Jezus mówi: Kto kocha swoje życie straci je...Zatem uczeń Chrystusa patrzy inaczej...
Patrzy jak człowiek nie należący do "tego świata".
Prorok Daniel w dzisiejszym czytaniu zapowiada wielki ucisk...Wtedy nastąpi okres ucisku, jakiego nie było, odkąd narody powstały, aż do chwili obecnej. Ucisk zawsze poprzedza chwałę...jest niezbędny do późniejszego zwycięstwa....niezbędny do zbawienia. To taki paradoks czas ucisku jest jednocześnie czasem zbawienia...Można tutaj buntować się mówiąc: Dlaczego ucisk ma być drogą prowadzącą do zbawienia?
To okrutne ze strony Boga...Jak Miłosierny Bóg może chcieć by Jego słudzy cierpieli...byli prześladowani?
Takie myślenie jest charakterystyczne dla nas - współczesnych, ale adresaci tych tekstów odczytywali je jako obietnicę...jako pocieszenie...Były to słowa krzepiące...Mówili sobie: tak musi być...to cierpienie, ucisk są konieczne...ponieważ to jedyna droga do ostatecznego wyzwolenia. To właśnie odróżnia nas od pierwszych chrześcijan...My często dobrze czujemy się na "tym świecie" oni czuli się źle...widzieli ogrom zła, jakie panoszyło się na świecie...i najbardziej pragnęli by Jezus przyszedł...by nadszedł koniec czasów.
Może zatem i w nas powinno rodzić się takie pragnienie? Powinniśmy wyzwolić się z myślenia jak nam tu dobrze...jak bardzo kochamy nasze życie...nasz mały grajdołek...
Jezus przecież mówi: Kto kocha swoje życie, straci je...Dlaczego zatem tak często przywiązujemy się do naszego tu i teraz...Przecież to wszystko jest ulotne...Tak jak trawa jest ulotna...rano kwitnie, wieczór więdnie...Jak drzewo figowe...latem kwitnie, owocuje...a potem jego liście opadają....
Wszystko ma swój kres...Nasz świat też...
Specjaliści od kosmosu obliczają za ile milionów lat nasze Słońce się "wypali"...i "umrze".
Wiele z gwiazd, które widzimy na niebie już dawno przestało istnieć...mimo, że wciąż widzimy ich światło.
Wszystko zatem przemija... Niebo i ziemia przeminą, ale słowa moje nie przeminą
To najważniejsze dla mnie słowa z dzisiejszej Ewangelii...
wszystko przeminie, ale Słowa Jezusa...będą trwać na wieki.
Komentarze
Prześlij komentarz