Wtorek. 1 Kor 6,1-11; Ps 149,1-6a.9b; J 15,16; Łk 6,12-19

(Łk 6,12-19)
Zdarzyło si, że Jezus wyszedł na górę, aby się modlić, i całą noc spędził na modlitwie do Boga. Z nastaniem dnia przywołał swoich uczniów i wybrał spośród nich dwunastu, których też nazwał apostołami: Szymona, którego nazwał Piotrem; i brata jego, Andrzeja; Jakuba i Jana; Filipa i Bartłomieja; Mateusza i Tomasza; Jakuba, syna Alfeusza, i Szymona z przydomkiem Gorliwy; Judę, syna Jakuba, i Judasza Iskariotę, który stał się zdrajcą. Zeszedł z nimi na dół i zatrzymał się na równinie. Był tam duży poczet Jego uczniów i wielkie mnóstwo ludu z całej Judei i Jerozolimy oraz z wybrzeża Tyru i Sydonu; przyszli oni, aby Go słuchać i znaleźć uzdrowienie ze swych chorób. Także i ci, których dręczyły duchy nieczyste, doznawali uzdrowienia. A cały tłum starał się Go dotknąć, ponieważ moc wychodziła od Niego i uzdrawiała wszystkich.

W dzisiejszej Ewangelii Jezus wybiera dwunastu. Warto zwrócić tu uwagę na to, że nie wybiera ich ot tak tak sobie...ale całą noc spędza na modlitwie. To ważna decyzja, której nie można podjąć pochopnie. Potrzeba modlitwy aby rozeznać, kto powinien zostać apostołem...Potrzeba modlitwy by nie kierować się względami ludzkimi...ale przyjąć Kryteria Boskie...Nie można przy tym wyborze kierować się sympatiami, bo apostoł nie ma być popularny...nie ma być celebrytą...ma być świadkiem...
By być świadkiem nie wystarczy być fajnym i lubianym wokoło...ale trzeba mieć szczególne predyspozycje, wypisane głęboko w sercu...Te predyspozycje zna tylko sam Bóg.

Chrystus modli się przed podjęciem tej ważnej decyzji, jaką jest wybór apostołów...a jak często my modlimy się przed ważnymi życiowymi decyzjami? Czy może wydaje nam się, że poradzimy sobie sami?
Że umiemy doskonale wybrać spośród różnych opcji, jakie lansuje nam świat? Może jednak warto poświęcić noc na modlitwę...na rozmowę z Bogiem...a dopiero potem decydować o ważnych dla nas sprawach.

Z nastaniem dnia Jezus przywołuje swoich uczniów i spośród nich wybiera dwunastu...Uczniów było wielu.
wiemy przecież, że za Jezusem chodziły tłumy...Każdy chciał jednak zająć szczególne miejsce przy swoim Mistrzu. Wzywa ich po imieniu...Przywołuje...w pewien sposób wyróżnia spośród wielu anonimowych uczniów. Tak samo i my...zostajemy wezwani po imieniu...Jezus woła nas...bo przeznaczył nas do zajęcia szczególnego miejsca przy nim...Każdy z nas ma swoje miejsce w historii zbawienia.
Kiedy sobie uświadomimy ten fakt, że jesteśmy wyjątkowi...że jesteśmy wyróżnieni przez Boga,  będziemy prawdziwie szczęśliwi...

Tak często ludzie nie potrafią pogodzić się z miejscem, w którym zostali postawieni...Nie umieją pogodzić się ze swoim życiem, z planami, jakie Bóg dla nich przygotował...Często może patrzą na swoją sytuacją, jak na karę...tymczasem trzeba prawdziwie rozeznać swoje powołanie...wsłuchać się w głos Boga...w to Jego zawołanie nas po imieniu...To bardzo ważne znać swoje miejsce w życiu i mieć świadomość, że to Bóg nas w tej konkretnej rzeczywistości postawił. Ta świadomość pozwoli nam o wiele lepiej przeżywać naszą bliskość z Bogiem.